- azar
- is. <fars.>1. Xəstəlik, naxoşluq. <Ağakərim xan:> . . Mən heç ömrümdə azar çəkməmişəm, pamazı paltarım olur həmişə qalın. . N. V.. <Həkim:> . . Ciddi müalicə edilsə, ümid var ki, azar rəf olar. Ə. H.. Azar gəzmək – yoluxma xəstəliyi düşmək, yayılmaq, sirayət etmək. Azar tutmaq – azarlamaq, xəstəlik tutmaq, xəstələnmək. Azara düşmək – xəstələnmək, naxoşlamaq. Azara salmaq – birisini xəstələndirmək, azara düşməsinə səbəb olmaq. Bir tərəfdən ticarət işlərinin getdikcə dolaşıb zərər gətirməsi, digər tərəfdən də evinin nizamsızlığı Hacı Nəsiri azara salıb mum kimi əridirdi. S. S. A.. Azardan qalxmaq – yenicə sağalmaq, xəstəlikdən durmaq. Uzun azar dan. – vərəm.2. Əziyyət, əzab. Neyləsin yarın cəfasın çəkməyən aşiq müdam; Çünki yar istər həmişə aşiqin azarını. Nəs.. Bəs neyləsin indi bu dili-zar; Gör kimlər ilə çəkərdim azar. X. N.. Gülzarda bülbülə tikəndir azar. S. Ə. Ş.. Azar vermək (etmək) – incitmək, əziyyət vermək, narahat etmək. Öz aşiqi-zarinə gül azar etməz. S. Ə. Ş.. <Yoldaşları Fərmana deyirlər:> Qardaş, bir qız yolunda özünə bir belə əziyyət, azar verməyin igid sifəti deyil. Ə. H.. Azarını çəkmək – başqasının əvəzində əziyyət çəkmək, zərər çəkmək.3. məc. dan. Bəhanə, ürəyindən keçən arzu, məqsəd. Onun azarını mən yaxşı bilirəm. – Qədirin Musa kişiyə də, onun dəyirmanına da bərk azarı var idi. İ. Ə.. Ancaq <Habil> Bəxti ilə yol yoldaşı olmaq, . . dörd-beş düyəni haradan olsa da tapıb vermək və onun azarını üzünə demək istəyirdi. S. R.. // məc. Xasiyyət, təbiət, adət, təmayül. Dava eləmək onun azarıdır. – Tükəzban xalanın qızlığından bir azarı vardı ki, indiyəcən başından çıxmamışdı. B. T..◊ Azarı qalxmaq (tutmaq) məc. – tərk etdiyi adətə təzədən başlamaq, təzədən pis işə başlamaq.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.